Blog van Hans Rutten en Jacques Poot

 hans en jacques 1160 4

Ieder jaar wordt Kreta weer bekroond met witte toppen. Het is in december al begonnen op West-Kreta (de Levka Ori) maar vanaf midden januari was het Dikti-gebergte, bij ons achter, ook weer aan de beurt. Zondag 18 janari viel de eerste sneeuw in de vallei van Katharo. Het hele dorp Kritsa trok...

Een rake column van Stine Jensen. We lopen op Kreta door de lockdown hopeloos achter met de post. Daarom hebben we nu pas het Filosofie Magazine ontvangen van december. Daarin stond deze column van Stine Jensen. Hij is uit ons hart gegrepen én uit het hart van de meeste Grieken.

De positieve bijwerkingen van corona zijn voor Jacques een atelier en voor Hans een kettingzaag (een kinderhand is gauw gevuld).

Voor ons is het jaar 2021 hoopvol begonnen. Dat vertellen we graag in de hoop dat het je positief prikkelt. Iedere dag opnieuw weer moeten we immers met z'n allen iets waardigs van de dag maken. We hopen dat deze kleine blog het 'waard' is om te lezen en dat je er een blij gevoel van krijgt.

Je weet het wel. Je wist het wel. Soms is het zelfs een open deur. Toch doet het goed om even stil te staan bij deze quotes van Aristoteles, Plato, Socrates en andere Griekse filosofen.

Lieve vrienden/vriendinnen, familie en beste gasten en docenten van de Academie op Kreta.

Het verlangen naar het voorjaar is nog nooit zo groot geweest. Dat herken je waarschijnlijk wel. Na vele drijfnatte dagen is op heel Kreta de droogte verdreven en bereiden planten en bomen zich voor op een explosieve groei. Dat belooft wat! Maar klopt dat wel...?

Vanochtend hoorde ik bij Vroege-Vogels-radio een natuurbeschermings-meneer praten over het ‘dossier edelhert’ in Drente. In Drente 'hoort' geen edelhert rond te lopen en hij schreef het ‘onderzoeks-advies’ over wat te doen met het edelhert en de ‘schadebeleving’ van het dier....

Daan Roovers, de Denker des Vaderlands, heeft een prachtig essay geschreven over de corona-ellende. Het raakte ons flink omdat er zinnen in staan die structuur geven aan de wankele dagelijkse emoties waar wij mee rond lopen. En iedereen wel denken we.

De granaatappel en de wedergeboorte. Granaatappels staan symbool voor vruchtbaarheid vanwege hun vele zaden, voor de dood vanwege de rode kleur van het binnenste van de vrucht én voor de wedergeboorte.

We zijn weer ‘thuis’. De herders trekken met hun kudde al eeuwen in het voorjaar naar het koelere boven en in het najaar naar het warmere beneden. Zo verhuizen wij ook twee keer per jaar.

Het is zó stil. Zo stil is het in ons leven nog nooit geweest. Op Villa Dio Petres is geen gast meer te bekennen. Aan het strand zwem ik als enige. In de bergen kom je geen mens meer tegen. Natuurlijk is de reden van die stilte verontrustend. De corona-crisis vreet aan je.

Zeker nu het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken code oranje heeft opgeheven (voor heel Griekenland!) putten wij kracht en hoop uit het bouwen aan de toekomst met een veilig en zorgeloos cursusseizoen 2021. We hadden al een buitenschool waar iedereen zijn eigen plek in de buitenlucht...

Terwijl in Nederland de horeca alle zeilen moet bijzetten om te overleven, is in ons dorp Kroustas vandaag een prima restaurant geopend. Docenten en cursisten die al eerder bij ons zijn geweest kennen ‘het restaurant van Maria’, midden in Kroustas. Maar Maria hield er plotseling mee op.

Alle Griekse eilanden zijn vandaag door Nederland tot besmet gebied verklaard. Code oranje. Hoe is dat in godsnaam mogelijk? Griekenland wordt over de hele wereld geroemd om de effectieve strijd tegen covid-19, op al die eilanden ís ook nauwelijks corona, maar wordt dus nu door Nederland zo’n...

Afgelopen weekend waren wij 40 jaar getrouwd. Tijd voor een polonaise. 

Vanochtend zag ik het niet meer zitten. Iedereen beleeft het corona-verhaal anders. Het moge duidelijk zijn dat je stevig in je schoenen moet (leren) staan als je in deze wankele tijden een cursusbedrijf en een hotel op Kreta hebt.

Vliegen is plotseling weer iets bijzonders. Door alle verhalen, fabels en feiten over de kans op een corona-besmetting is een vlucht iets om je zorgen over te maken. Ik ben vorige week met Transavia van Kreta naar Nederland gevlogen, en terug.

Hoog in de bergen van Kreta zijn de winters bar en koud, maar de zomers juist aangenaam, fris en koel. Herders hebben eeuwenlang samen met hun kuddes en gezinnen twee keer per jaar ‘de grote trek’ ondernomen.

We kunnen een aantal vrienden van ons op Kreta gelukkig aan meer werk helpen. Er is voor hen nergens werk te krijgen door het wegblijven van de toeristen. En voor hen betekent geen werk, pure armoede.

‘I wish you a good restart’ zei Stella door wie we waren uitgenodigd om een paar dagen in één van haar prachtige huisjes tot rust te komen. In Kato Zakros, aan het eind van de wereld.

Wij wonen naast het Heilige Geest kerkje in Kritsa. De Agio Pnevma. Vandaag is het Pinksteren en dus wordt het kerkje flink opgedoft voor het aanroepen van de heilige geest. En dat gebeurt met een bijzonder ritueel.

Het hing al lang in de lucht: ook de eerstkomende cursus begin juli moest waarschijnlijk geannuleerd worden. Uit frustratie én om de tijd goed en fijn te besteden heb ik een nieuwe wandeltocht 'ontdekt'.

Onderaan ons dorp Kritsa loopt een rivier. In de winter stroomt daar volop (smelt-)water. Al van oudsher hebben de inwoners van Kritsa daar hun groetetuin. Dicht bij het water.

Eind maart van dit jaar publiceerden wij een column van één van onze docenten, Paul van Tongeren, met als titel: ‘Het uur van de waarheid’. We stonden aan het begin van de corona-crisis en iedereen werd bang.

Het wordt langzaamaan een beetje bizar. We lijken hier in 'splendid isolation' te leven maar zouden eigenlijk al weken hard aan het werk moeten zijn. Corona bestaat al weken niet meer op Kreta en toch mogen we niks doen. Terecht natuurlijk, maar het is een heel vreemd gevoel. Bovendien werkt het...

Vanochtend is ook de elektriciteit weer eens uitgevallen. Dus geen koffie. Geen eitje. Geen internet. Het uitvallen van de elektriciteit gebeurt meerder keren per maand en duurt doorgaans zo’n 1 à 2 uur. Een soort van gewoonte lijkt het wel.

Aan de keukentafel zit Angelos. Hij huilt. Engel in nood. Hij heeft onlangs zijn vrouw op 45 jarige leeftijd verloren.

Loop je virtueel een paar honderd meter mee?  Rond Villa Dio Petres, de cursuslokatie van de Academie op Kreta.

Als het toerisme op Kreta stil valt, voelt iedereen dat aan den lijve. Ook onze beste vrienden Marianna en Mitsos.

Een NRC-intevieuw met Joep Dohmen, Paul van Tongeren en Marli Huijer

Laten we er maar niet luchtig over doen. Het is een grote tragiek die veel mensen overkomt en daar zijn we permanent verdrietig om. En het is een ramp voor de Academie op Kreta en daar balen we enorm van.

Een column van Frits de Lange. Er overkomt je iets in je ego-opbouw, een rampje, ziekte, een virus of je wordt gewoon ouder... foto: Elsabeth Eybers (Tom Küsters)

We hebben Joep Dohmen gevraagd iets over corona te schrijven in het kader van zijn cursus 'Het leven als reis' eind juli. Dat leverde een heel bijzondere reactie op. Echt Joep Dohmen.

Een column van Paul van Tongeren Speciaal voor de Academie op Kreta  schreef Paul van Tongeren deze filosofische column waarin hij ons bewuster maakt van het moment waarin wij nu leven.

Als je al eens bij ons bent geweest, ken je vast de vallei van Katharo nog wel. Maar zoals die vallei er nu bij ligt, is echt uniek. Zo stil. Zo ver van de mensen en al hun zorgen over corona.

Het verrast ons enorm hoe krachtdadig de Griekse overheid handelt in deze corona-tijden en hoe helder er gecommuniceerd wordt.

Een paar dagen geleden is onze vrienden Marianna en Mitos iets schokkends overkomen.

Vandaag ontvingen we deze award van Booking.com voor Villa Dio Petres. Dat is de cursuslocatie van de Academie op Kreta. Dat voelt natuurlijk heel goed. Villa Dio Petres is een Bed and Breakfast Hotel - Resort.

In Griekenland is het vandaag (2 maart) Καθαρά Δεύτερα, carnavalsmaandag. Een nationale feestdag. Een week later dan de rest van de  wereld omdat Pasen hier nu een week later valt. Jacques is gelukkig weer beter na een week ziekte (geen paniek, gewoon een simpele griep).

Heinrich, een Duitser met een geel Volkswagen-camper-busje met teksten zoals 'make love, not war' is naast ons komen wonen. Heel gezellig en altijd een vriendelijk woord.

Voelen dat je leeft. Ook al ben ik niet een groot zeiler, ik vind zeilen een prachtig beeld voor ons leven. Het leven vraagt om ‘stuurmanskunst’, we moeten ‘laveren’ om ‘koers’ te kunnen houden en onze zeilen zetten naar wind en golven, willen we onze bestemming bereiken.

Je eigen keuzes mogen maken. De film De Beentjes van Sint-Hildegard met publiekslievelingen Herman Finkers en Johanna ter Steege is hard op weg een cultfilm te worden. Het is dan ook een prachtig verhaal met een sterk scenario en een geweldige cast.

Nikolaos loopt iedere dag druk telefonerend door het dorp Kritsa. Hij heeft niemand aan de lijn. Maar dat is zijn maniertje om indruk te maken. Nikolaos heeft wat wij noemen ‘een verstandelijke beperking’.

Boven in de bergen ligt nog volop sneeuw en is alles wit. Maar...

  1. Wij wonen nu ‘beneden’ in Kritsa
  2. CO2 certificaat van Greenseat
  3. Nieuwe terrassen
  4. Man muss das Leben tanzen