Wouter Kusters schreef een mooi essay in het vorige nummer van Filosofie Magazine. 'Filosofie zonder een element van verbijstering is leeg', schreef hij treffend. Helaas gaf hij als voorbeeld van 'filosofie zonder verbijstering' een denkvakantie in Griekenland. Als Academie op Kreta voelden wij ons uiteraard óók aangesproken.

Het oordeel van Kusters ervaren wij niet alleen als onnodig voor zijn mooie essay, maar helaas ook als onjuist. Een zekere elitaire houding in zijn kwalificatie is ook voelbaar.
Natuurlijk zijn er bij ons ook cursusweken die in zelfgenoegzaamheid voorbijglijden zonder grote hoogtepunten of aha-Erlebnisse. Maar er zijn ook vele weken waarin het vuur van de verbijstering gaandeweg ontbrandt. Na enkele dagen met filosofische inleidingen en gesprekken komen de deelnemers, waarvan er velen voor het eerst met filosofie in aanraking komen, in een zekere mindset. Na deze eerste schermutselingen en beschietingen, slaat de verbijstering dan vaak toe, bijvoorbeeld in de vorm van verwarring. En dat zijn niet altijd comfortabele momenten. Bijvoorbeeld wanneer thema's als 'de dood', eenzaamheid, verdraagzaamheid, aan de orde komen. Dat zijn kostbare ervaringen voor individuele deelnemers en vaak voor de hele groep. Mooi is ook als de docenten, en dat zijn bij ons niet de minsten, tijdens de cursussen in dialoog met de deelnemers tot niet eerder geformuleerde inzichten komen, die delen met de groep, en later verwerken in hun werk. Al deze momenten bieden de deelnemers de unieke inspiratie om op zoek te gaan naar compleet nieuwe paden in hun leven. Zonder die ervaringen zouden wij als organisatoren er absoluut geen heil in zien, of zin en plezier aan beleven om ieder jaar op Kreta weer nieuwe 'denkvakanties' zoals Kusters ze noemt te organiseren. En misschien zijn ze wel vooral bedoeld voor diegenen die tot nu toe niet veel met filosofie ophadden en nu hun teen in dat koude water durven te steken.