Hoog in de bergen van Kreta zijn de winters bar en koud, maar de zomers juist aangenaam, fris en koel. Herders hebben eeuwenlang samen met hun kuddes en gezinnen twee keer per jaar ‘de grote trek’ ondernomen.
In november naar beneden naar het warmere onbesneeuwde laagland en in in april omhoog naar de bergen vol smeltwater, groen gras en koelte. In onze streek vonden die verhuizingen plaats van en naar de hoogvlakte van Katharo en van Lasithi.
Iedere winter leven en wonen wij ook ‘beneden’ in het dorp Kritsa. Daar leven we tussen de mensen. Vanaf april/mei, als de eerste gasten in aantocht zijn voor het hotel of een cursus, verhuizen we met onze kudde honden naar ‘boven’ naar Villa Dio Petres bij Kroustas.
Het klinkt allemaal wat theatraal, het gaat maar om een afstand van 4 kilometer en zo’n 250 meter hoogteverschil, maar toch is het voor ons een groot verschil in de manier van leven en werken.
Door alle corona-ellende heeft het natuurlijk veel langer geduurd voordat de eerste gasten zouden komen. Maar ze zijn nu echt in aantocht! Daarom gaan we nu, eind juni, naar boven.
Per 100 meter (hoger) wordt het 1 graad koeler en dat is in de zomer heel welkom. De buren in Kritsa zien we maanden niet, maar wel al die inspirerende hotel- en cursusgasten. Het maakt ons werk ook een stuk gemakkelijker als we in de buurt van die gasten wonen en de service voor de gasten is beter.
En heel belangrijk: vanuit je bed loop je bij de Villa zo de natuur in met prachtige zonsopgangen en vergezichten. De honden kunnen dollen zoveel ze willen. Geen televisie meer, maar met de benen omhoog, moe van het moederen en bedienen van de gasten. Tussen de hagedissen en de krekels van de lange zomeravonden genieten.
