In de gastenboeken van de Academie op Kreta en Villa Dio Petres is bijna alleen maar lof te lezen over de manier waarop wij cursussen vormgeven en hotelgasten verzorgen. Daar voelen we ons wat ongemakkelijk bij.

 

We zijn er van overtuigd dat we een goed concept voor cursussen filosofie hebben neergezet en een voortreffelijk Bed and Breakfast hotel hebben gebouwd, hoewel er steeds iets te verbeteren valt. Geen valse bescheidenheid op dat punt.

Het ongemakkelijke zit in de lof die ons wordt toegezwaaid aangaande ons gastheerschap. Wij begrijpen eerlijk gezegd niet zo goed hoe het anders zou moeten.

We bedienen onze gasten zo goed als we kunnen. Maar dat is zo vanzelfsprekend. Ons gastheerschap is gestoeld op de ervaring die we in de loop der jaren hebben opgedaan. We weten intussen heel goed wat mensen wensen (hoewel we natuurlijk ook wel eens de plank misslaan.....).

De kern zit misschien in de waarachtigheid die groeit naarmate je ouder wordt. We zijn 'te oud' voor een serviel commercieel gastheerschap. Dat betekent dat we ook wel eens chagrijnig, nijdig of moe overkomen. Wij adoreren Fawlty Towers en lijken er misschien soms op! We denken dat daar de essentie zit: waarachtige gastvrijheid.

In de laatste cursus van dit jaar (2021) schreef Kees Lemke een gedicht over onze gastvrijheid. Daarin komt het woord 'vrij' los te staan van 'gast'. Gastvrij, wat betekent dat eigenlijk? 'Vrij' zijn in de benadering van de gast? Of de gast volledig 'vrij' laten?

 

lof