Alhoewel je het nog niet voelt of ziet, is de winter ook op Oost-Kreta in aantocht. Dat wil zeggen dat wij samen met de honden weer afdalen naar het warmere Kritsa. Zolang we hotelgasten of deelnemers van een filosofieweek over de vloer hebben, logeren wij op Villa Dio Petres (de cursuslocatie) bij Kroustas. In 'de hut' onder de Villa. Maar er is nu geen gast of deelnemer meer te bekennen, dus verplaatsen wij ons net zoals de herders met hun kudde schapen en geiten naar ‘beneden’ naar ons dorpshuisje in Kritsa. Ook wel docentenhuis genaamd omdat In het seizoen menige docent gebruik maakt van ons huis.
Het gekke is dat we ieder jaar met meer hartzeer de villa verlaten. Het heeft iets te maken met het feit dat ons hart steeds meer in Kroustas ligt. De Villa hoort bij het dorp Kroustas. Met dat boerendorp raken we steeds meer vergroeid. Effi, onze fantastische hulp, komt uit Kroustas. Haar man Michalis heeft de hele Villa zorgvuldig opnieuw geschilderd. We horen er steeds meer bij in Kroustas door het delen van lief en leed. De natuur rondom Kroustas is iedere dag weer een voedende belevenis.
Kritsa is anders. Kritsa verwelkomt het toerisme, spreekt Engels en er wonen veel buitenlanders zoals wij. Vooral Engelsen. Kroustas heeft geen boodschap aan toeristen, is veel ruraler, authentieker en kijkt de kat langer uit de boom bij vreemdelingen. Het is best een overwinning (na 13 jaar) om als 2 Nederlandse mannen warm opgenomen te worden in de Kroustas-gemeenschap. Dat voelt enorm goed. Er wordt ook geen woord vuil gemaakt aan het feit dat wij twee mannen zijn. We kunnen je verzekeren dat het zeer rustgevend is om gewoon jezelf te kunnen zijn en je niet voortdurend onderdeel te hoeven voelen van het Lhbtiq+ gedoe.
Het zou zo maar eens kunnen dat we in de toekomst Kroustas in de winter niet meer willen verlaten…
Kritsa
Kroustas