We zijn weer ‘thuis’. De herders trekken met hun kudde al eeuwen in het voorjaar naar het koelere boven en in het najaar naar het warmere beneden. Zo verhuizen wij ook twee keer per jaar.
Villa Dio Petres (het hotel en cursuslocatie) ligt bij Kroustas. Ons privé dorpshuisje in Kritsa. En die paar honderd meter hoogteverschil (Kritsa ligt zo’n 300 meter lager) voel je direct. In Kroustas is het tijd voor een trui. In Kritsa twijfel je of je nog een keer in zee gaat zwemmen.
Gisteren zijn we met de kudde (de honden Pietje en Dikkie) verhuisd naar ons straatje in Kritsa, naar buurvrouw Irini. Zij was opgetogen dat we eindelijk weer naast haar wonen. Dat geeft toch meer licht en gezelligheid dan een gesloten huis. En we moeten zo nu en dan klusjes voor haar uitvoeren zoals een campinggastankje vervangen. Want zo maakt ze nog steeds haar Griekse kopje koffie.
Wat een luxe om je op zo’n mooi eiland op twee plekken thuis te kunnen voelen. Dit keer zullen we waarschijnlijk geen 'thuis'-bezoek aan ons flatje in Den Haag brengen. Het thuisland is even te ziek. Dit wordt dus voor ons de eerste Kerst in Kritsa!