Ik heb het ervaren als een warm bad: De verzorging door Jacques en Hans was perfect. Inhoudelijk vond ik het een cadeau aan mijzelf om stil te staan bij de Pelgrim 2.0. Als metafoor van een zoektocht naar verdieping, zingeving buiten de kaders van religieuze instituten; samen met lieve en aandachtige ‘reisgenoten’ nadenken over wat geloven anno nu ook kan zijn; afgewisseld met muziek en dans onder prettige begeleiding van Frits. Veel dank! En wat fijn dat het toch nog warm en zonnig werd!!
Sandrina Sangers
Het was niet alleen goed, zinnig om de ruim 2 jaar geleden begonnen pelgrimstocht af te maken, maar ook om weer te genieten van de gastvrijheid van de Academie en Kreta. Met veel nieuwe stof om te verwerken, een groep lieve mensen, tot nadenken stemmende levensverhalen. En de zon die tot op vrijdagmiddag scheen. Wat wil en mens nog meer? Meer tijd zou wel leuk zijn, maar het is ook goed als er een beetje druk op de pelgrimage staat. Het doel of het nu Santiago of iets anders is, moeten we wel halen. En nu maar kijken of het ook tot een echte fysieke pelgrimage komt.
Ditske Tanja
Grond onder mijn voeten
Steun in mijn rug
Dak boven mijn hoofd
Gedragen door verhalen
Omringd door reisgenoten
Beademd door wie liefde is
Gegrond
Gesteund
Gezegend
Op weg naar morgen, overmorgen
En onderweg, soms even,
thuis.
Margreet Spoelstra
Deze week was in alle opzichten een geschenk. Volop uitdaging in de lesstof, ontspanning in de excursies, genieten van de fantastische gastvrijheid van Hans en Jacques, verbijsterd over hoe lekker een mens kan eten, betoverd door het landschap, gekoesterd door de zon. Gevoed in alle opzichten.
Evelyn Noltus
De afgelopen jaren -d.w.z. dit was de derde keer- hebben me persoonlijk veel geboden, naast inzicht in de ontwikkeling van een theïstische maatschappij naar nieuwe hedendaagse beleving van religie. Aangezien naast filosofische beschouwingen telkens ook theologische invalshoeken als referentiekader c.q. hoeksteen worden gebruikt is het voor mij tijd om verder te reizen. Veel dank voor de geboden gastvrijheid, het onderdak en de spirituele voeding die ik nadrukkelijk zeer op prijs heb gesteld.
Hélène
Ik ben deze week ingegaan met het idee opnieuw kennis te maken met ‘de theologie’(intellectueel). Dat is zonder meer gelukt. Maar het is meer dan dat geworden. Ik heb een ontwikkeling in mijn spiritualiteit doorgemaakt. In de zin dat ik daar (betere) woorden voor heb kunnen vinden. Daarnaast heb ik genoten van ontmoetingen met mensen. Mooie mensen! En niet onvermeld mag blijven dat we heerlijk gegeten hebben op de prachtige locatie Villa Dio Petres. Wat een voorrecht om daar geweest te zijn!
Hennita de Jager
Naar deze week heb ik lang uitgekeken:
- voeding om verder te gaan op mijn theologische weg die tamelijk alleen-gaand is (mede inherent aan de Franse context op dit gebied althans).
- door zo’n week scherp ik mijn gedachten weer en kan op eigen wijze verder reizen,
- van mij had er dieper gegraven mogen worden, méér elkaar bevragen. Durven denken staat in relatie tot durven leven.
- voor mij was het fanclub-gehalte vrij hoog. Stond dit “het dieper graven” in de boeiende stof van Frits in de weg? Een vraag die ik stel…
- Verder blij met muziek en poëzie! Moderne kunst zou ook welkom zijn.
Ruth van der Waal-Schaeffer
Een inspirerende, intensieve week op een prachtige locatie met vergezichten. Om bij te mijmeren en je te verwonderen. Vanuit o.a. de filosofie en de theologie nieuwe manieren van kijken aangereikt krijgen en zoeken naar nieuwe woorden voor wat ons conceptuele bevattingsvermogen te boven gaat. We zijn allen pelgrims, altijd onderweg in voortdurende beweging. Luisteren, denken en delen met elkaar d.m.v. woord, dans en muziek. Hans en Jacques met hun tomeloze inzet om tot in detail hun gasten met alle zorg en aandacht te omringen. Het geheel overziend een verrijkende ervaring. Met dank aan Frits die met ons opliep deze week en ons vergezichten liet zien.
Sophia
Ik had het boek 'Heilge onrust' van Frits de Lange 3x gelezen, maar kon de stof niet eigen maken. Dat gebeurde deze week wel aan de hand van de docent (lesstof, beeldmateriaal, muziek en verbindingen die de docent maakte). Dat maakte dat, mede door de ontspannen sfeer en de verwennerijen door zowel Argyro en Villa Dio Petres, het labyrint lopen een onvergetelijke ervaring werd. Het thuiskomen van de pelgrimage werd daar ingezet, niet als doel maar als nieuw begin om het leven te omarmen, als geschenk maar zeker ook als vernieuwde opdracht, gedragen door het onuitsprekelijke dat ik nog wel steeds God wil noemen.
Fia Oomen