Welkom in ons aards paradijs!
In het jaar 2000 wisten wij dat we het anders moesten doen. Het roer moest om. Langzaam rijpte de overtuiging dat we 'iets met filosofie' in Zuid-Europa wilden organiseren.
In 2011 is dat de Academie op Kreta geworden. Filosofie cursussen, over praktische wijsheid, samenleving, de mens en zijn emoties, geluk en vriendschap, vrijheid en mystiek.
Ons motto is evdaimonia, dat betekent gelukzaligheid. Samen wijzer worden in kleine groepen met Nederlandse topdocenten.
Waarom Kreta?
Ver weg van de complexiteit van het dagelijkse leven, op een prachtige stille plek op het authentieke en Oost-Kreta hebben we de cursuslocatie gebouwd. In een regio die volkomen afwijkt van de waarden en normen van West-Europa en die daar trots op is. Alleen al om eens een compleet andere kijk op het leven te ontdekken, een andere economische en sociale afweging te beleven, is een bezoek aan Oost-Kreta de (vlieg-)moeite waard. Lees hier meer over de grote betekenis die het eiland Kreta voor je kan hebben.
Wie zijn wij?
Hans Rutten (links, 1952) is opgeleid tot toeristisch manager aan de Hogeschool voor Toerisme en Verkeer in Breda. Als televisie-producent heeft hij informatieve tv-series gemaakt over architectuur, cultuur-historie en toerisme voor de publieke omroep. Hans werkte als beeldadviseur voor het kabinet en de leden van het Koninklijk Huis.
Jacques Poot (rechts, 1953) is architect, gediplomeerd restaurantkok, vinoloog en gastronoom. Hij heeft een cateringbedrijf geleid waarbij ambachtelijkheid en persoonlijke aandacht voorop stonden. Sinds 2006 volgt Jacques eenvoudige opleidingen op het vlak van beeldende kunst, waaronder 'Kreatieve handvaardigheid' in Amsterdam, en andere cursussen.
Respect!
Vaak krijgen we van mensen uit Nederland de complimenteus bedoelde opmerking 'nou respect hoor, dat je dat allemaal voor elkaar hebt gekregen!'.
Dat voelen wij heel anders. We zijn dankbaar dat we het konden en dat het lukte. We hebben ons hart gevolgd. We hebben gedaan wat we zielsgraag wilden. En dan kun je alles.
Het zou voor ons veel moeilijker zijn geweest om in Nederland ons ding te blijven doen, zoals we dat deden.
In den beginne was er niks!
Zo'n 23 jaar geleden waar wij naarstig op zoek naar de nodige verdieping. Die vonden we in de HOVO-cursus over Gelatenheid van Meister Eckhart bij de Universiteit Leiden. Als filosofische groentjes zaten we in de collegebanken en luisterden naar docent Gerard Visser. Zijn lessen dreunen nu nog na in ons leven. Ze gaven een nieuwe betekenis aan 'de dingen' en aan het leven en hielpen ons om weer op koers te komen.
Het moest anders. We wilden een compleet ander leven op een compleet andere plek. We begonnen in het prachtige Andalusië in Spanje, toen het frisse Tessin in Zwitserland, gevolgd door het goedkope Tsjechië en Turkije. Maar er kwam geen echte klik.
Al toen Hans 17 jaar oud was kwam hij op Kreta. Toen al wist hij dat Kreta voor hem méér betekende dan zomaar een zonnig eiland in de Middellandse Zee. En toen Jacques tussen neus en lippen door opperde: waarom zoeken we niks op Kreta....waren de tickets geboekt.
De aanloop.
In de loop van 2007 hebben we na veel omzwervingen op Kreta besloten cursussen te organiseren op Oost-Kreta. We hadden een combinatie voor ogen van input van onze gezamenlijke kwaliteiten: Hans als organisator en beeldkunstenaar (televisie, video en foto), Jacques als architect/ontwerper, restaurant-kok en kunstenaar. We konden een bescheiden onderkomen in Kritsa verwerven (een betonnen dak met een wc eronder, zeg maar, met een aardige buurvrouw), en een stuk land bij Kroustas, 4 km verderop, met de oude naam Dio Petres, ‘twee rotsen’. Hoe we dat vonden is een verhaal op zich. We hadden de intentie zelf een cursuslocatie te ontwikkelen.
Jacques had eerder dan Hans de mogelijkheid zich ter plaatse intensief bezig te houden met ontwerp en planvorming. We konden na veel gezoek ook gebruik maken van het LEADER-programma, een Europees initiatief waarbij we 50% van de investering als subsidie mochten ontvangen. Ook Nederland is trouwens een substantieel ontvanger van LEADER-gelden, maar dat terzijde.
Het zag er allemaal veelbelovend uit. Er was een flinke cursus-portefeuille in ontwikkeling. Plan klaar, cursusprogramma klaar, bouwplannen klaar, bouwvergunning binnen, inclusief een bankgarantie van een Griekse bank voor de overige 50% aan bouwkosten. Het zou een Griekse onderneming worden: ‘Evdaimonia OE’, want met teruggave van de BTW zou het financieel haalbaar zijn (als particulier gebouw niet).
Totdat de crisis in 2009 toesloeg.
Op 13 november gooide de toenmalige premier Papandreou de knuppel in het Europese hoenderhok, door een referendum aan het Griekse volk voor te stellen. Op exact dat moment (op het kwartier!) was Jacques op de bank om te praten over de lening, werd de rente van 6% verhoogd naar 9%, 15 minuten later naar 11%, en direct daarna: ‘geen banklening meer’. Het vervolg van de crisis heeft ons behoorlijk door elkaar geschud en evenzo, en vooral, Griekenland en de Grieken als geheel.
Met pijn in het hart hebben we enkele maanden later moeten besluiten van de subsidie af te zien (je kreeg die subsidie namelijk alleen als je de andere helft ergens kon lenen).
De reacties vanuit Europa, en vooral die van de Nederlandse delegaties in het ontstane steekspel hebben de Grieken, en onszelf diep gegriefd. En niet vanwege het mislopen van deze kans, maar vanwege de fnuikende toon. Maar juist de Griekse houding hierin, en de veerkracht van de Grieken heeft ons er toe gebracht de plannen niet te verwerpen.
Het tegengestelde is gebeurd: het sterkte ons dermate in de juistheid van onze keuze dat we in 2010 besloten toch te beginnen met cursussen, in 2011. Want als er één land initiatieven nodig heeft is het Griekenland wel. Dan maar onder Nederlandse vlag: Evdaimonia VOF.
De aftrap vond plaats met een cursus, gegeven door Joep Dohmen, toen nog in een benedenzaal van het gemeentehuis in Kritsa. Een cursus waar we de allerbeste herinneringen aan koesteren.
En we waren door deze ervaring zo overtuigd van ons concept dat we besloten door te gaan. Hoe dan ook!
Bouwen moest tóch!
Onze projectontwikkelaar wees ons er in dat jaar ook fijntjes op dat de bouwvergunning zou verlopen in 2012. Op die plek kon later geen nieuwe vergunning worden afgegeven, omdat de omgeving onderdeel is geworden van Natura 2000. Wie de cursuslocatie kent zal begrijpen dat we moesten proberen deze kans niet te laten ontglippen.
Duidelijk was echter dat we in Griekenland op dat moment, en in Nederland al helemaal niet voor een Griekse onderneming, een banklening zouden kunnen krijgen.
Toch hebben we nauwelijks geaarzeld, en besloten alles wat we in Nederland bezaten te verkopen. Met het beschikbare kapitaal, aangevuld met een forse persoonlijke lening hebben we een aangepast plan kunnen financieren. Het plan zou uiteindelijk een klein hotel moeten worden.
Daarnaast moesten we, omdat de Academie een Nederlandse onderneming is, een onderkomen hebben, wat we hebben gevonden in een klein flatje in Den Haag.
Daarnaast werd de Griekse onderneming ‘Evdaimonia OE’ operationeel. Minimaal moest de betonstructuur staan, maar we meenden dat het dan ook wel al bruikbaar moest zijn.
Bouw van de cursuslocatie
Met de beschikbare middelen hebben we het cursusgebouw, Villa Dio Petres, deels kunnen realiseren. Zonder kamers, maar met een cursusruimte op het entreeniveau, een prachtig terras en een simpele maar voldoende uitgeruste keuken. Met een buitenkant die goed oogt. Naarmate de cursussen beter zijn gaan lopen, hebben we de ruimte op een lagere verdieping met eenvoudige middelen ingericht als collegezaal, zodat er wat grotere groepen konden worden ontvangen.
Tot eind 2017 hebben we ons hier prima mee gered, tot grote tevredenheid van de deelnemers, docenten én onszelf. Ook hebben we zelfs nog twee noodzakelijke terrassen kunnen realiseren. Langzaamaan lukte het ons de schulden af te betalen. Eindelijk een beetje lucht…
De bom van 31 oktober 2016
Toen kwam het moment dat onze accountant in Griekenland ons er fijntjes op wees dat we alle terugontvangen BTW van de bouw (echt véél geld) moesten teruggeven als het gebouw niet binnen 2 maanden zou voldoen aan de bouwvergunning: met kamers, én boekingen daarvoor. Dit was eerlijk gezegd de grootste existentiële shock tot dan toe in dit verhaal.
Maar we waren niet van plan om toe te geven.
De accountant heeft de belastingdienst in Athene zover gekregen ons 5 maanden uitstel te geven, we hebben wéér een grote banklening genomen (een 2e hypotheek op ons flatje), en hebben van twee zeer goede vrienden een persoonlijke lening gekregen.
De oorspronkelijk kamerontwerpen zijn uit de kast gehaald, waar nodig aangepast, getoetst aan de toenmalige eisen, en omgezet in een bouwplanning. En het is gelukt! Op 1 juni 2017 hebben we de eerste kamergasten mogen ontvangen.
Villa Dio Petres: Bed and Breakfast hotel
De Villa is hiermee op zijn definitieve bestemming aangekomen: een klein hotel met 8 tot 10 bedden (bed&breakfast of chambre d’hôtes) met wat faciliteiten om ook wat grotere groepen een mooie tijd te bezorgen.
Villa Dio Petres is voldragen, gaat de grote wereld in, en moet zich vanaf nu zelf bedruipen.
Voor de cursussen hebben we een eenvoudige maar geschikte ruimte onder één van de terrassen kunnen realiseren. Uiteraard met een eigen website.
Twee toko’s
Spelen op twee borden, een Grieks en een Nederlands, dat is het eigenlijk, waarbij we natuurlijk zoveel mogelijk proberen maximaal profijt te halen van beide ondernemingen. Het zal duidelijk zijn dat we moeten opletten hoe we onze financiën managen.
Om dit alles aan te kunnen en geen fundamentele fouten te maken hebben we een Advisory Board in het leven geroepen die ons bijstaat in onze keuzes. Het zijn zowel Griekse als Nederlandse ondernemende vrienden.
Er moet namelijk een flinke slok geld worden afbetaald, en de Academie zowel als de Villa moeten nog verder groeien, zodat we eindelijk eens winst kunnen maken, met name met Villa Dio Petres, wat tot nu toe niet is gelukt.
Maar tegelijkertijd is er geen reserve waarmee we calamiteiten kunnen opvangen. Om de eenvoudige reden ook dat we niet uit zijn op winst op de cursussen, maar op een voldoende goed leven, en maximale gastvrijheid voor de kamergasten en cursusdeelnemers. En er is een grens aan wat je gasten en deelnemers mag en kan vragen. Alle waar naar zijn geld.
Welnu: 2020 zou het beste jaar ooit worden.
We zouden 10 bijna volgeboekte cursussen mogen organiseren, en de gasten ontvangen op de Villa en bij pension Argyro in Kritsa, onze beste partner hier. Met dat in het vooruitzicht durfden we het zelfs ook wel aan om nog een laatste al geplande injectie te geven aan de Villa, door de laatste terrassen en de patio te laten betegelen, pergola’s aan te brengen en de ontbijt-salon te optimaliseren. Een plaatje werd het!
En toen kwam Covid-19
Het was uiteraard de keuze van de deelnemer daarvan gebruik te maken. Als deze dat niet wilde, verzochten we de annuleringsverzekering maatschappij aan te spreken. In de meeste gevallen heeft dat geleid tot een uitkering, omdat de verzekering vóór de uitbraak van de pandemie was afgesloten.
Als laatste stap hebben we de deelnemers die geen compensatie hebben kunnen realiseren, aangeboden dat we aan het einde van 2020 eventueel een bijdrage kunnen geven van de geleden schade, nadat we alles op een rijtje hebben gezet.
In de laatste week van december 2020 hebben we van álle deelnemers een definitieve keuze ontvangen. We konden gaan rekenen. We moesten rekening houden met de kosten die gemaakt moeten worden om de cursus alsnog te kunnen uitvoeren voor de overstappers. We moeten daarbij ook rekening houden met hogere kosten per cursus (zoals vervoersbeperkingen, hogere kamerprijzen). In de berekening zijn de hartverwarmende donaties van oud-gasten en docenten, alsmede de geringe noodsteun van de Nederlandse Rijksoverheid meegenomen. Er moest ook rekening worden gehouden met belastingafdrachten. Wijzelf zien volledig af van een vergoeding van ons werk in 2020. In de berekening is ook een compenatie meegenomen voor enkele deelnemers.
Die rekensom is niet positief uitgevallen. Wij zullen een aanzienlijk bedrag (circa € 20.000), moeten ophoesten om 2021 verder van de grond te krijgen. Dat zal gebeuren met een persoonlijke lening. De Academie op Kreta kan geen lening krijgen.
Helaas is het cursusjaar 2021 ook gestart met nu al 3, mogelijk 4 te verplaatsen cursussen. We zullen alsnog moeten bezien tot welke schade dat leidt. De mogelijkheden hangen dan weer af van de situatie op dat moment.
Het is duidelijk dat covid-19 niet op korte termijn zal verdwijnen, en dat we langduriger rekening moeten houden met speciale eisen aan de cursusuitvoering dan slechts enkele maanden. We moeten vooruit kijken!
In 2020 hebben we gelukkig de buitenschool al kunnen ontwikkelen. Hier hebben we succesvol mee kunnen proefdraaien met 2 cursussen in de zomer. Maar om door te kunnen gaan is een betere en veilige ruimte nodig. Die hebben we gevonden in een leegstaande ruimte in het cursusgebouw. Een van de investeerders heeft toegestemd met een latere aflossong van de lening. Daardoor kan Villa Dio Petres de ruimte omvormen tot een schitterende ruime en lichte zaal. Verwarming en koeling vinden plaats met een statisch systeem via plafond en vloer, en de ventilatie wordt op natuurlijke wijze verzorgd. Er is dus geen rondgepomp van bacteriën en virussen, en er is geen hinderlijke tocht, nog geruis. De nieuwe zaal is direct gekoppeld aan de oude, die nu dienst gaat doen als bibliotheek en muziekzaal. De zaal is bovendieen van binnenuit bereikbaar als dat nodig is.
Alles over het Covid-19-proof maken van de cursussen en het hotel lees je hier.
Hoe kwamen we tot onze cursusprijs?
Om te begrijpen hoe we dat doen, vindt je het misschien interessant om te lezen hoe ons aanbod en de prijs tot stand komt. Ga naar 'wat zit er in de cursusprijs?'
Alleen maar doen waar je echt goed in bent
Aanvankelijk ontwikkelden we een zo breed mogelijke cursusportefeuille, in de veronderstelling dat een breed aanbod een breder publiek zou aanspreken. En tot meer boekingen zou leiden.
Het blijkt niet te kloppen. Een vaag beeld, concept, geeft een vaag gevoel bij wat we beogen te leveren.
Tegelijkertijd voelen wij onszelf steeds meer aangetrokken tot specifiek filosofische vraagstukken, zoveel mogelijk de actualiteit volgend.
Deze twee hoofdgedachten hebben geleid tot de fundamentele keuze om ons te richten op filosofische weken. Dus geen schilderen meer, geen coaching trajecten of té specifieke retraites, geen kookcursus of Kretenzisch breien. Maar ook geen louter sociologische of psychologische inhoud.
We zijn nu zover dat deelnemers zelf filosofische onderwerpen en docenten aandragen waar we op af stappen. We hebben echter wel het laatste woord, want het moet passen in het geheel.
Bij een cursus zijn de persoonlijke en professionele verzorging van hoog niveau. Ze getuigen van een grote zorgvuldigheid. Dat durven we zo te formuleren omdat de gasten dat unaniem te kennen geven in hun reviews in het gastenboek. Mochten wij ertoe worden gebracht of gedwongen hierop in te leveren, dan houden we er mee op!
Jacques Poot is professioneel kok. Zijn gerechten worden geroemd en hij kookt voornamelijk vegetarisch.
Blijf de aarde trouw. Onze klimaatkeuzes.
Wij hebben veel moeite gedaan bij de bouw van de cursuslokatie, de kamers en de samenstelling van een filosofieweek om een zo klein mogelijke voetafdruk achter te laten. Dat vinden we belangrijk.
Het cursusgebouw/hotel is nagenoeg energieneutraal. Wij verzorgen alle vervoer collectief per bus, serveren de maaltijden indien mogelijk met plaatselijke biologische producten en koken vaak vegetarisch. Plastic waterflesjes hebben we afgeschaft en we serveren de gasten eigen gefilterd koel drinkwater in duurzame flessen. De CO2 uitstoot van de door ons geboekte vluchten compenseren we middels GreenSeat.
Wat kun je zelf nog doen? Kom wat eerder, blijf wat langer of maak er je vakantie van. Dan dient de vlucht meerdere doelen en je geeft de Kretenzers een extra inkomen. Die hebben het, financiëel gezien, heel wat minder goed dan Nederlanders en Belgen.
Lees hier alles over ons klimaatbeleid.
Evdaimonia, gelukzaligheid, daar moet je aan blijven werken.
Waarom is het zo moeilijk in onze moderne tijd om je gelukkig te voelen? Wordt onze ziel wellicht te veel bezet wordt door demonen die ons tegenhouden toe te werken naar een einddoel van ‘gelukzaligheid’?
Onze ziel, onze identiteit, wordt dagelijks opgejaagd door hogere prestaties op het werk, 'targets halen', 'nieuwe doelen stellen', sociale verplichtingen, meedoen met en voldoen aan duurzaamheidseisen en innovatie-plannen als een doel op zich, gezond leven, slank worden, Facebooken hoe het met je gaat, veel vakantielanden bezoeken, onze zorgen over terrorisme en de dagelijkse dwang om een mening te hebben over non-issues die in de media dagelijks tot existentieel probleem worden opgestuwd.
In ons westers systeem is gelukzaligheid 'verbijzonderd' tot speciale momenten: het Kerst-gevoel, 'quality time' met je kind of een 'verrukkelijke' boswandeling. Gelukzaligheid als 'staat van zijn' kom je niet veel tegen. En dat kan ook eigenlijk niet. Gelukzaligheid is geen moment-toestand, maar het werken daarnaar toe, in een permanente beweging. En dat heeft onderhoud nodig. Groot onderhoud. Vooral in tijden waarin we er ‘geen tijd’ voor hebben.
Aristoteles gebruikte het woord evdaimonia. Grieks voor gelukzaligheid. De Engelse filosofische vertaling is ‘flourishing’, tot bloei komen. Letterlijk is evdaimonia goed (eu of ev) van geest (daimon, demoon). Wij proberen op Kreta weken te ontwerpen waarbinnen de ontwikkeling van evdaimonia een kans krijgt.
Evdaimonia, hoe spreek je dat uit?
Wil je meer weten over ons bestaan op Kreta?
In een blog vertellen we je graag meer over allerlei grote en kleine allerdaagse zaken die ons bestaan op Kreta kenmerken.