Eén van onze vroegere gasten meldde me dat ze twee pruimenbomen bezit die een grote oogst zullen geven. Ik raadde haar aan amandelen als noot te kiezen, omdat augustus de oogstmaand daarvoor is. En dát herinnerde mij eraan dat ik moet proberen bepaalde seizoensgebonden recepten op tijd te publiceren, zodat u aan de slag kunt als de ingrediënten in Nederland en Vlaanderen ruim voorhanden zijn. Een prachtig voorbeeld is de vijg. Hier op Kreta is in de warmte de rijping al ver op dreef, in NL en BE zal dat augustus en september zijn.
Wilde vijgen
Zoals gezegd: waar water is, is fruit. En als het een natuurlijke waterloop betreft kun je er meestal van op aan dat de wilde vruchten vrij zijn van bestrijdingsmiddelen.
Zet een vijgentak op zo'n plek en er komt een boom die aardig voortwoekert. Er zijn talloze soorten, van donkerpaars tot groen/gele als ze rijp zijn. Het is vreemd dat de Grieken ze zelf niet vaak plukken, want ze zijn vers heerlijk en op vele manieren toe te passen.
Vijgenbomen, of eigenlijk struiken, staan overal. Vlak bij ons huis in Kritsa staat er één met mooie grote blauw/zwarte vruchten, zo groot als een flinke abrikoos. En ik kan ze gemakkelijk plukken (met een laddertje) omdat de betreffende rivier is overkluisd met een weg. Ik experimenteer er graag mee. Ik heb ze geschild en gedroogd (een trucje op zich), heel én gehalveerd, zowel ongeschild als geschild ingemaakt in suikersiroop en er ook nog compote van gemaakt. Zo heb ik een voorraadje voor verschillende toepassingen door het hele jaar. Binnenkort wil ik nog eens vijgen op honing inmaken, want dat is vermoedelijk de meest authentieke methode.
Vijgen op siroop ('σύκα σε σιρόπι')
Voor dit recept zijn nét niet rijpe vijgen het beste. Ze moeten nog stevig aanvoelen, en hoeven niet de definitieve rijpe kleur te hebben. Voor de prinsesjes en prinsen onder u: trek handschoenen aan want het witte vocht van de vruchtaanzet kan blaren geven, en je nagelriemen worden vies.
Je hebt nodig:
- 1,5 kilo verse vijgen
- 1,25 kilo suiker
- 4,0 dl water
- 1 dl citroensap (vers!)
Eventueel: 2 eetlepels glucosestroop (hierdoor versuikert de siroop minder snel)
Eventueel: 1 of 2 zakjes vanillesuiker
Schil de vijgen door de steel af te snijden zodat de bovenkant plat wordt. De gekleurde buitenschil kun je dan deel voor deel naar beneden trekken, Probeer de vruchten heel te houden, en neem er alle tijd voor.
Prik de vijgen 2 of 3 keer in met een breidnaald. Kook ze daarna 2 maal 10 minuten, steeds met vers water. Maar als de vrucht van een naald valt zijn ze klaar. Giet ze dan direct voorzichtig af in een vergiet en laat ze goed uitlekken
Maak in een grote pan de siroop door het water met de suiker in te koken. Als drie druppels op een koud bordje net blijven staan is de siroop goed; of gebruik eventueel een suikerthermometer.
Voeg de vijgen nu toe, breng snel aan de kook, en laat 15 minuten op matig vuur borrelen. Schuim het oppervlak steeds af met een schuimspaan.
Laat dit nu, van het vuur uiteraard, 10 tot 12 uur rustig staan.
Doe de vijgen met een schuimspaan voorzichtig over in een vergiet op een kom.
Kook de siroop met het citroensap, de glucosestroop en de afgelekte siroop weer op tot de siroop weer dik genoeg is (105 °C, of voer de truc met het schoteltje weer uit).
Voeg de vijgen en de vanille toe en laat dit nog 10 minuten koken.
Als alles een beetje is afgekoeld de vijgen overdoen in mooie uitgekookte potten, overgieten met de siroop tot aan het randje en afsluiten.
Serveren bij vanille ijs, of presenteer een vijg op een lepel of minischaaltje.
Tip:
Keer de potten elke 30 minuten om, zodat de vijgen zich gelijkmatig in de siroop verdelen. Mochten de vijgen na volledige afkoeling toch nog naar beneden zakken dan is de siroop niet lang genoeg doorgekookt. Geen ramp. Doorgaan met oefenen!